Dat Drinkgöld ös to kleen von Heinrich Toball

De Meister Flick, e dichtger Mann,
hadd e gesoltne Läwer,
he drunk, hadd he de Stöwel an,
färm Därscht, uck noch daräwer.
Keem he noah Huus, so gew et Druck,
he durwt nich sägge denn e Muck,
denn siene Fru war kratzig.

Als he sick eenst drunk voll on doll
on schon fung an to wanke,
de Schlorre sick geschäppt had voll,
keem äm e god Gedanke.
He kowd e Schinke von acht Pund,
ganz mild gesolte. moager, rund,
on schöckd äm de Fru Meistre.

De Fru önt Portmonne gliek stög,
als se awnöhm dem Schinke,
de Huusknecht föftig Pfennig krög,
um darop ent to drinke.
Säss Wäke drop hadd Meister Flick
so wie e Schwien besoape sick
on leg ön enem Rönnstön.

De Huusknecht dogd: „Dats e Geschäft,
öck war to Huus äm bringe.“
He nehm tosamme siene Kräft
on deed em denn uck zwinge.
De Fru war ditmoal knickerig,
als Drinkgöld krög de Friederich
bloß fiefontwintig Pfennig.

„Fru Meistre“, säd de Huusknecht drop,
„dats doch bloß Spoaß gedräwe,
dat säg öck änne oppe Kopp,
Se häbbe sick vergäwe.
Fief Dittke krög färm Schinke öck,
fört ganze Schwien möt Kopp on Gnöck
bloß fiefontwintig Pfennig?“

Aus: „Lorbasse und andere Leutchen“
herausgegeben 1995 vom Verlag Gerhard Rautenberg, Leer