Ener mött nüchtern sön von Heinrich Toball

Een Rittergutsbesitzer drunk
sehr gerne Wien on Beer,
he hadd e gode Zug on Schlunk,
bezechd sick oft sehr schwer.
Wenn he bekneipt noah Hus fohr späd,
so kam et öftersch vär,
dat uck Johann nich zwung de Räd
on ganz besoape wär.

Dat krög de Herr natürlich dick
on säd: „Wat föllt di ön,
besupe darf bloß ener sick,
ener mott nüchtern sön.
„E Tiet lang ging et uck ganz got,
de Herr war stets öm Schmoor,
he kunn nich röhre Hand on Foot,
de Kutscher got äm fohr.

Denn oawer keem de grote Krach,
et wär noch nie so doll,
noah enem hete Woahlräddag
da wäre beide voll.
De Herr lalld: „Schwien, wat föllt di ön!“
Doch darop säd Johann:
„Öck kann nöch ömmer nüchtern sön,
mott uck moal koame ran.“

Aus: „Lorbasse und andere Leutchen“
herausgegeben 1995 vom Verlag Gerhard Rautenberg, Leer